I wish I was the Rainbow.

Ακόμα να έρθει η Άνοιξη και δεν λέει να μου περάσει η δίψα για χρώματα. Θέλω να στολιστώ με όλα, ροζ, κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο, κίτρινο, μπλε! 

Στο δρόμο για να καρναβαλιστώ ετεροχρονισμένα λοιπόν έχω μία ανεξήγητα υπέροχη διάθεση σήμερα και σκέφτομαι πόσο διαφορετικοί και πιο ευτυχισμένοι θα είμασταν όλοι αν το γέλιο και η χαρά ήταν η συνήθης κατάστασή μας και όχι η πλέον σπανίζουσα αποκάλυψη. 

Ο ανθισμένος και φωτισμένος από ουράνια τόξα δρόμος για την αισιοδοξία και την αγάπη ακόμα και με τις μικρές του εμφανίσεις θα έπρεπε να μας ελκύει, να μας καλεί και να μας θυμίζει ότι μάλλον κάτι δεν κάνουμε σωστά τις μέρες που τον βλέπουμε να αχνοφαίνεται πίσω από μουντά και γκρίζα σύννεφα. 

Το ουράνιο τόξο είναι ένα πολύχρωμο οπτικό και μετεωρολιγικό φαινόμενο, κατά το οποίο εμφανίζεται το φάσμα των χρωμάτων που συνθέτουν το ορατό φως στον ουρανό. Το φαινόμενο εμφανίζεται όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν πάνω σε σταγονίδια βροχής στην ατμόσφαιρα της Γης και αποτελεί ένα παράδειγμα διάθλασης, μετά από ανάκλαση. 

Συνοψίζοντας λοιπόν τα λεγόμενα της φίλης μας της Wikipedia, προτείνω ένα πρίσμα ανά χείρας απ' εδώ και μπρος!

Στις μικρές μου αναλαμπές λοιπόν καταλήγω πως ό,τι δεν μας ευχαριστεί πρέπει να το αλλάζουμε ή να μας αλλάζουμε για να γίνουν όλα φωτεινότερα. 

Και αν όλο μαύρο, μαύρο το βαρέθηκες, άρπαξε το πινέλο και κάντο φούξια αμέσως!