Δεν ξέρω ακόμα μάτια μου.

Πρώτα απ' όλα θα ευχηθώ καλό μήνα σε όλους μου τους αγαπημένους! Ήρθε ο Μάρτης και μένει ακόμα ένα μικρό βήμα πριν να υποδεχτούμε την υπέροχη Άνοιξη, της οποίας τα χρώματα και την ελπίδα προσμένω καρτερικά. 

Οφείλω να παραδεχτώ πως έχω ένα μικρό έλλειμα σε αποθέματα ελπίδας τελευταία καθώς ορισμένες λύσεις που περιμένω να έρθουν χρόνο με το χρόνο φαίνονται να αρνούνται πεισματικά να μου χτυπήσουν την πόρτα.

Δυστυχώς δεν ανήκω σε εκείνους τους ευλογημένους ανθρώπους που γεννήθηκαν ξέροντας τον σκοπό τους σε αυτόν τον κόσμο, αδυνατώντας να με φανταστώ να εξασκώ οποιοδήποτε σχεδόν από τα διαδεδομένα επαγγέλματα. Έτσι μην έχοντας ανακαλύψει την κλίση μου ακόμα αγωνιώ καθημερινά για το πιθανό αποκαλυπτικό ερέθισμα που ίσως μου αλλάξει τη ζωή.

Κάποιες φορές εύχομαι να μπορούσα να βρω την απάντησή μου σε κάποιο τεστ προσωπικότητας στο internet ή σε ένα βιβλίο ή σε κάποιον άνθρωπο με τον οποίο θα μπορούσα να ταυτιστώ. Μα τίποτα τέτοιο δεν συνάντησα ως τώρα.

Υπάρχουν τόσα πράγματα που δεν έχω δει και δοκιμάσει. Μην μου ζητάτε να διαλέξω από τετρημένες και μετρημένες στα δάχτυλα επιλογές. Κρίμα δεν είναι;

Είναι τόσες οι εμπειρίες που περιμένουν τον καθένα να τις ζήσει κι εγώ ούτε μικρό μέρος τους δεν έχω αγγίξει ακόμα. Ίσως αυτή την Άνοιξη να ανθίσουν μερικές μαζί με τ' άλλα.