Όλοι κάνουμε σχέδια, σίγουρα. Σχέδια για τον μέλλον για την καριέρα μας, για τα ταξίδια μας, για τον έρωτα. Όμως πόσα από αυτά εκπληρώνονται ή εξακολουθούν να ισχύουν ακόμα και λίγο καιρό μετά;
Διάβασα μια φράση πρόσφατα, η οποία όντας αποθηκευμένη στα πρόχειρα e-mails μου ξεχάστηκε. "Life is what happens to you when you 're busy making other plans". Μπορεί να μην θυμόμουν επακριβώς τη φράση αλλά δεν ξέχασα τη συνεχή επιβεβαίωσή της.
Έχοντας συνηθίσει να κοιτάμε μακριά, προσπερνάμε τον κλοιό όλων των υπέροχων ευκαιριών και εμπειριών που μας περιβάλλουν και περιμένουν ανυπόμονα να τις αγγίξουμε. Εστιάζουμε στην αχνοφαινόμενη γραμμή του ορίζοντα και προσπερνάμε επιπόλαια όλα τα πυκνά σμήνη των πουλιών, όλα τα πλοία και τις πολυκαιρισμένες χρωματιστές βαρκούλες, όλα τα ονειρεμένα νεφελώδη σχέδια του ουρανού, όλους τους χειμερινούς κολυμβητές, όλη την αγάπη που μεταφέρουν τα κύματα, προσκαλώντας μας να δροσίσουμε σ'αυτή τα πόδια μας ή ίσως τις καρδιές μας.
Μήπως είναι καιρός να απολαύσουμε ανέμελα το σήμερα;
Μήπως είναι πια καιρός να αποδεχθούμε ότι η Γη δεν είναι επίπεδη;
