Έτος 2016 και είμαστε πιο μοντέρνοι από ποτέ. Στην ακμή της τεχνολογίας, της επιστήμης, της υπερπληροφόρησης, των υπερτροφικών εγώ και θέλω. Στην εποχή της πληθώρας, που όλα μοιάζουν δυνατά, νομίζουμε ότι φτάσαμε στην κορυφή. Στην εποχή που οι ανάγκες έχουν διογκωθεί τόσο όσο τα κινητά που δεν χωράνε πια στην τσέπη μας.
Σταμάτα.
Κάνε μιά παύση και κλείσε τα μάτια σε όλα σου τα θέλω. Άδειασε τον εαυτό σου από όλους και όλα εκείνα που σε ορίζουν. Ας μην θελήσεις για μία μέρα κάτι παραπάνω, ας μην πασχίσεις για να αναγνωρίσουν κάποιοι άλλοι την αξία σου. Κλείσε τα φώτα, τη μουσική, την τηλεόραση και μέσα σε αυτή τη γαλήνια στιγμή ρίξε μια ματιά, αν μπορέσεις, στον ξεγυμνωμένο σου εαυτό.
Τι θέλεις; Να ξανανοίξεις τα μάτια. Νιώθεις να σε χτυπάει ένας τυφώνας σκέψεων, στις οποίες έχεις δώσει τη δύναμη να είναι η ταυτότητά σου. Τα μέσα σου καίνε από τη στέρηση της καταναγκαστικής πραγματικότητας στην οποία θέλεις να επιστρέψεις με μανία.
Γιατί όμως; Είναι δύσκολο να μένεις μόνος, γιατί τώρα πρέπει να κάνεις παρέα τον ίδιο σου τον εαυτό. Οταν δεν ταυτίζεσαι με τα θέλω, τις ανάγκες ή τον περίγυρό σου νιώθεις άδειος- είσαι άδειος. Άδειος από όλα αυτά στα οποία έχεις προσκολληθεί και σε απομακρύνουν από το κέντρο σου. Μετά θα αναρωτηθείς, βέβαια, "Ποιος είμαι και τι θα δω με τα μάτια κλειστά;"
Αυτή τη στιγμή ακινησίας είσαι κανείς και τα πάντα μαζί και βλέπεις τίποτα μα και όλα. Σε αυτή την απομόνωση αναγκάζεσαι να συνειδητοποιήσεις τη φυσική σου υπόσταση. Νιώθεις τα όρια του σωματός σου, το στήθος σου που διαστέλλεται με κάθε εισπνοή και τον αέρα που τρέφει το σώμα σου, τους πόρους στο δέρμα σου που αντιδρούν στη δροσιά που μπαίνει από το παράθυρο. Παράλληλα νιώθεις την ενέργειά σου να εκτείνεται πέρα από αυτό. Νιωθεις την αύρα σου να πάλλεται και να παιχνιδίζει με τα στοιχεία της φύσης. Νιώθεις να είσαι άνεμος και γη και ποτάμι.
Σε αυτή τη στιγμή έχεις υπερβεί τα όρια της αντίληψης των πέντε αισθήσεων. Είσαι επιτέλους παρών. Σε αυτή τη στιγμή, που βλέπεις χωρίς να κοιτάς, είσαι τα πάντα και τίποτα- έχεις πια όλες τις απαντήσεις. Κι ας μην βγάζουν νόημα όταν θα ανοίξεις τα μάτια. Ξέρεις ότι για μία στιγμή το κέντρο βάρους σου ήταν μέσα σου. Ήσουν τότε απέραντος και πλήρης, έστω για εκείνη τη στιγμή, που ένα όνειρο σε ξύπνησε.
Σταμάτα.
Κάνε μιά παύση και κλείσε τα μάτια σε όλα σου τα θέλω. Άδειασε τον εαυτό σου από όλους και όλα εκείνα που σε ορίζουν. Ας μην θελήσεις για μία μέρα κάτι παραπάνω, ας μην πασχίσεις για να αναγνωρίσουν κάποιοι άλλοι την αξία σου. Κλείσε τα φώτα, τη μουσική, την τηλεόραση και μέσα σε αυτή τη γαλήνια στιγμή ρίξε μια ματιά, αν μπορέσεις, στον ξεγυμνωμένο σου εαυτό.
Τι θέλεις; Να ξανανοίξεις τα μάτια. Νιώθεις να σε χτυπάει ένας τυφώνας σκέψεων, στις οποίες έχεις δώσει τη δύναμη να είναι η ταυτότητά σου. Τα μέσα σου καίνε από τη στέρηση της καταναγκαστικής πραγματικότητας στην οποία θέλεις να επιστρέψεις με μανία.
Γιατί όμως; Είναι δύσκολο να μένεις μόνος, γιατί τώρα πρέπει να κάνεις παρέα τον ίδιο σου τον εαυτό. Οταν δεν ταυτίζεσαι με τα θέλω, τις ανάγκες ή τον περίγυρό σου νιώθεις άδειος- είσαι άδειος. Άδειος από όλα αυτά στα οποία έχεις προσκολληθεί και σε απομακρύνουν από το κέντρο σου. Μετά θα αναρωτηθείς, βέβαια, "Ποιος είμαι και τι θα δω με τα μάτια κλειστά;"
Αυτή τη στιγμή ακινησίας είσαι κανείς και τα πάντα μαζί και βλέπεις τίποτα μα και όλα. Σε αυτή την απομόνωση αναγκάζεσαι να συνειδητοποιήσεις τη φυσική σου υπόσταση. Νιώθεις τα όρια του σωματός σου, το στήθος σου που διαστέλλεται με κάθε εισπνοή και τον αέρα που τρέφει το σώμα σου, τους πόρους στο δέρμα σου που αντιδρούν στη δροσιά που μπαίνει από το παράθυρο. Παράλληλα νιώθεις την ενέργειά σου να εκτείνεται πέρα από αυτό. Νιωθεις την αύρα σου να πάλλεται και να παιχνιδίζει με τα στοιχεία της φύσης. Νιώθεις να είσαι άνεμος και γη και ποτάμι.
Σε αυτή τη στιγμή έχεις υπερβεί τα όρια της αντίληψης των πέντε αισθήσεων. Είσαι επιτέλους παρών. Σε αυτή τη στιγμή, που βλέπεις χωρίς να κοιτάς, είσαι τα πάντα και τίποτα- έχεις πια όλες τις απαντήσεις. Κι ας μην βγάζουν νόημα όταν θα ανοίξεις τα μάτια. Ξέρεις ότι για μία στιγμή το κέντρο βάρους σου ήταν μέσα σου. Ήσουν τότε απέραντος και πλήρης, έστω για εκείνη τη στιγμή, που ένα όνειρο σε ξύπνησε.
No comments:
Post a Comment